Af en toe gaan zus en zus…..

naar Pieterburen, of Paiderbuur’n.
22 februari
Zus en zus met de 2 jongste in de auto, de twee (mini) mannen met de trein.
Venray – Winsum met de trein 3.50 uur
Venray – Winsum met de auto 2.56 uur

De mannen zijn het eerste wakker, klaar en ietwat gespannen om de trein in te stappen.
We kunnen toch ook een trein eerder nemen? Terwijl ze in hun NS App kijken?
Helaas, zuslief vergeet haar wandelschoenen.
Rondje vergeten spullen en de kerels worden op het station afgezet.
Lukt het, vraagt zwagerlief, die de mannen uit de auto gooit en blijft zitten.
Ja, klinkt het als echte mannen, want de baard zit al in de keel, nog niet op de kin.
Of wandel ik mee het perron op?
Zou ik gevraagd hebben of nee, ik had met ze mee gewandeld het perron op.
De mannen zijn blij dat dit niet is gebeurd.

Wij krijgen een tekstje, we zitten er in, hoor.
Mooi, tot in Winsum!

Wij, zus en zus krijgen navigatieknopjesles en rijden weg.
Bij iedere trein die wij onderweg tegen komen, tekst ik we zien jullie, zwaaien jullie ook? Ik hoor ze bijna zuchten.

Ergens in Winsum

De mannen hebben de aansluiting in Groningen gemist, wij vertrekken, na inspectie van het perron, naar Pieterburen.
Niet te veel kijken, want morgen doen we dit wandelend, zeg ik.
Zus grinnikt, ik zie alleen maar weiland.
We zullen toch wel iets meer zien, grinnik ik mee.
Hotel Waddenweelde is nog net niet klaar voor ons bezoek, althans de kamer.
Het terras aan de overkant wel.
Zus haalt de mannen op, Maarten en Froukje de sleutel van onze 6 persoonskamer.
Hilariteit, er staan 4 stapelbedden zonder hekjes, roepen ze naar ons op het terras.
Slaap jij boven, Saskia?
Geen hekjes…. dat wordt vliegen vannacht.

We zijn compleet.
De mannen zeer content met hun trein avontuur.
Dus niet van plan om hun tickets voor de terugreis af te geven.

Wat gaan we doen?
Zeehondjes, misschien naar het Wad, eten en zwemmen!
Ook in die volgorde, wellicht dat zwemmen dan nog afvalt.
Boos worden we aangekeken, echt niet!
We zien wel zeggen, zus en zus in koor.

De zeehonden knu(pp)ffelen.
De eerste zeehonden die we tegenkomen zijn van ons, we ploffen er boven op.
Eenmaal binnen en weer buiten.
Roep ik enthousiast, O, kijk we zijn net op tijd, ze krijgen eten!
We wandelen mee met de verzorgster met een emmer vis in haar hand.
Vol verwachting kijken wij naar haar, hoe ze over het hek stapt en de emmer vis in het water leegt.
De zeehonden liggen, kijken niet naar de vis, niet naar de verzorgster.
Ik kijk verbouwereerd wanneer ze ons toelacht terwijl ze over het hekje stapt en weer verdwijnt.
Tsja.
Het is geen Harderwijk, Moniek, deze zeehonden zijn ziek.
O, ja.
Zo zien we de ene emmer na de andere emmer vis verdwijnen in het bassin.
De zeehondjes kijken ons droevig aan, niet van plan om de vis te eten wanneer wij ze aansporen.
Vrij snel staan we weer bij de zeehondjes bij de voordeur.
We wandelen heerlijk in het zonnetje zien een man en een roofvogel in een boom.
De dierenambulance mevrouw houdt ons op afstand en legt uit dat deze vogel de waakhond is voor de crèche.
Hij jaagt de meeuwen weg. Nu zit hij met zijn koord vast in de boom en moet ook gered worden.
Een en al dierenliefde hier in Pieterburen?
Of?
Arme meeuwen denk ik, vis genoeg, de zeehonden eten ‘t toch niet.

met vis!

We staan voor de keuze, wandelen we naar het wad of?
3 kilometer is het maar zeggen wij enthousiast. Terwijl we de verte in turen.
We twijfelen.
Ja, dus ook weer 3 kilometer terug zeggen onze jongsten.
De 2 oudsten rennen het pad op, geen discussie en twijfel we volgen.
Bij de eerste dijk, dromer, slaper, waker?
Zien we in de verte de volgende dijk.
Vrolijk zingend, luid schreeuwend, lachend om onze schaduwen in de zon.
Het kan want geen mens, meeuw of zeehond te bekennen.
Wandelen we naar het wad.
Ze rollen van de dijk, ze zitten op een hek, we wachten op postbode Sieben.
En wandelen weer terug.
We zien de zon zakken, waarschijnlijk ergens in het Wad.
Zin in BBBB, Bokbier en bitterballen en warme chocomelk met slagroom.
Bij de Buren van Pieter en de dart kampioenschappen ook wel Pielkes gooi’n.
Wij, zus en zus, zitten gezellig, hopen dat de badpakken in de tas blijven.
Onze kids alle spellen willen spelen die er hier voorhanden zijn.
De mannen 100 euro winnen met het Pielkes gooi’n.
Eigenlijk weten we beter.
Om kwart voor tien, zijn we nat, zitten we in de sauna en hebben we de rust verstoord in de waddenweelde welness.
Nog een laatste drankje, lees ik voor uit het Pieterpadboek, want de Start van het Pad is bijna een feit.
Moe, voldaan en gelukkig vallen we allemaal in slaap.
Op onze kamer met 4 stapelbedden en 1 twee persoons bed.