Alleen op de wereld
Gelukkig,
Daar wandelt de AFCA denim meneer weer de coupé binnen.
Ik lach en zeg, ik was even bang dat je niet meer in de trein zat.
Hij kijkt me aan, nee ik moest naar het toilet, net lukte dat niet, stond vol.
Aha, ik begin te vertellen over het boek wat ik aan het lezen was, waarin de man van 100 ook gevraagd wordt om even op een tas te passen, met tas in de bus stapt omdat deze er aan komt en vervolgens achtervolgt wordt door een …, ik bedenk me en slik de woorden criminele bende in, niet handig bedenk ik me.
Ik zie dat de AFCA meneer zijn tas interessanter vindt als mijn verhaal.
Hij haalt er een telefoon uit en zegt, he moppie had je gebeld?
Ja ik hoor dat toch niet, ik heb toch nu een tas, die telefoon zit in mijn tas en dan hoor ik hem niet.
Ben er bijna, ja we rijden net Den Bosch uit. Ja, ja, doe ik, tuurlijk moppie. Dag, ik bel je als ik er ben.
Hoe laat zijn we in Eindhoven, vraagt hij aan mij.
Ik kijk naar het scherm, 3 minuten over 6, zeg ik.
Hij herhaalt het aan zijn moppie.
Dag dag, zegt hij nog een keer en de telefoon verdwijnt weer in zijn tas.
Ik ben Remy, zegt hij terwijl hij zijn telefoon weer terug stopt in zijn tas.
O, van Alleen op de Wereld? vraag ik.
Nee, zo heet ik.
Oeps, slik ik.
Hij vertelt verder, ja nu ben ik wel Alleen, ik heb 9 kinderen.
9, zeg ik ietwat verschrikt,
Ja, bij 3 vrouwen hoor.
O, ik haal opgelucht adem, ik schrok even ..
Ben moeder van 3, van 2 mannen, moeder van 9, ik moet er niet aan denken,
Ben nu weer alleen, ik snap de vrouwen niet, geloof ik. zegt Remy, de meneer in denim met leren tas.
O, zeg ik
Zijn telefoon rinkelt weer en hij neemt op.
Nee, moppie ik ben er nog niet.
Ja, ik ga naar de taxistandplaats, dan bel ik je wel als ik daar ben.
Dat moppie zal wel zijn dochter zijn, denk ik terwijl ik uit het raam gluur.
Wat gaat deze man doen in Eindhoven, kan ik alles vragen, of moet ik hem nog geruststellen dat wij vrouwen niet begrepen willen worden?
Nog 5 minuten en dan zijn we er, tenminste als we niet voor het station in de wacht worden gezet door de stationsmanager.
Wat ga je doen in Eindhoven, vraag ik nieuwsgierig nadat hij zijn moppie weer in zijn leren tas heeft gelegd.
Een vriend van me heeft daar een vechtwinkel daar ga ik even naar toe.
Oh, met de taxi, vraag ik?
Hij kijkt me wat nors aan.
Hij mompelt wat, verkeerde vraag denk ik, het gaat me niks aan.
Deze tas heb ik net gekocht, echt leer een Converse.
Ben niet gewend aan een tas, zegt hij, maar ik had zoveel bij me.
Hij is mooi, zeg ik en er kan veel in.
Met zijn grote AFCA handen wrijft hij over de tas.
Inderdaad zegt hij.
Vanavond ga ik naar een vriend in Den Bosch.
Waar ga jij naar toe, vraagt hij
Naar Venray, daar woon ik.
Oh, ik woon in de Pijp, vlakbij de boksschool op de Albert Cuyp.
Wat leuk, daar heb ik ook gewoond, zeg ik, heel heel lang geleden.
O, ook een Amsterdammer dus.
Ja, zeg ik.
Ik heb ook 3 jaar in Duitsland gewoond, maar dat was niks, was toen met een bekende Schlager zangeres.
Blij dat ik weer in Amsterdam woon, het is een mooi buurtje.
Ik beaam het en zeg ik kom er graag, eigenlijk te weinig.
We rijden ongemerkt het station binnen.
Jij bent er zeg ik, ik neem nog een trein naar Deurne, daar staat mijn auto.
Hij buigt zich naar voren en steekt zijn rechter AFCA hand naar me toe.
Dank je wel, zegt hij.
Verrast door zijn stevige, warme hand, zeg ik, let je goed op je tas?
Hij knikt en hangt hem schuin over zijn hoofd op zijn schouder.
Doe ik.
We stappen uit de trein, hij draait zich nog een keer om, lacht en zegt “tot ziens”.
Dag Remy, meneer in denim outfit met leren tas, lach ik.
Terwijl ik in de trein naar Deurne stap, verwonder ik me en ben ik toch ietwat teleurgesteld.
Want wat er in de tas zit van de meneer….. wilde ik eigenlijk wel heel graag weten! (Wordt dit nog vervolgd?)