[et_pb_section admin_label=”section”][et_pb_row admin_label=”row”][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text admin_label=”Tekst” background_layout=”light” text_orientation=”left” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]

We geven subsidie en maken een jeu de boules baan om de wijk wat aantrekkelijker te maken. De inwoners van de wijk gaan spontaan dagelijks ballen en zo is er weer leven in de brouwerij eh wijk. Een besluit van 10 jaar geleden. Ook in mijn wijk is er zo’n baan. Ik wandel regelmatig naar mijn buurtsupermarkt en dan passeer ik het baantje, ik heb er al die 10 jaren nog geen bal op zien rollen. Wel zitten er regelmatig mensen op het picknickbankje te staren naar de lege ietwat verwilderde baan en omdat daar niks gebeurt maken zij gezellig een praatje met elkaar. Dat vrolijkt de buurt op, bankjes en picknicktafels, toch? Of zijn we nog steeds bang voor samenscholen?

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]