28 juni 2014, na afloop zegt Herman: Ik doe de blog!
Tijdens zijn vakantie, ontvang ik 2 foto’s die hij er bij wil.
De tekst komt maar niet…
Op 2 september, tekst Froukje, mam wat is dit?
Er is weer een pakketje voor Moniek.
Geen idee, tekst ik terug, kijk eens stiekum.
Thuis heeft ze het weer in cadeaupapier gepakt, is van Herman, is heel leuk.
Zal ik wachten met openen tot….
Froukje schudt heftig met haar hoofd, Nee, Mam het is leuk!
Een boek met beelden en belevenissen van onze avonturen op het Pieterpad.
Heel bijzonder, ik blader, blader, en blader nog eens.
Digitaal is gaaf, dit is zo tastbaar, dat nemen ze niet meer van ons af!
Zo!

Lees en geniet van ons avontuur Sleen – Coevorden op 28 juni 2014
(de etappe Schoonloo – Sleen is voor mijn rekening, dus wordt vervolgd! Hoe heet het paard van Lucky Luck?)

Bijna 50
Na de koffie met appelgebak, wordt het tijd om op pad te gaan.
Immers je bent niet voor niets met het “Pieterpad” bezig. En zoals het hoort wel helemaal vanaf het begin. Dus eerst nog even een rondje om de kerk.

Nog maar net op weg wordt je keihard geconfronteerd met het feit dat je “50” wordt (een halve eeuw). Al snel blijkt dat het niet om jou gaat …..
Een aantal zussen zijn met elkaar op pad. Een van de drie hoopt aan het eind van het volgend jaar 50 te worden. En ze hebben ooit afgesproken deze tocht met elkaar te maken. (ik bespaar je de smeuïge details….)

Dat ze zelf, als bijna 50-tiger, niet gelukkig is met de route langs het Pieterpad, was overduidelijk te zien. Haar zussen hadden ter ere van deze mijlpaal in haar leven, een bordje met daarop “50” aan haar rugzak gehangen.
Zo liep ze door straten en over pleinen, langs dorpen en steden.
Iedereen mocht weten, dat ze na haar 18-de, bijna 32 jaar ervaring heeft……

Aan de ene kant schaamde ze zich een beetje. Maar voor wie?
Schaamde ze zich voor zichzelf of voor het gedrag van haar zussen.
Ach, wat moet ze nog leren genieten.