De concurrentie!

Daar zitten ze dan onze helden, inspiratiebronnen.
Renee, ik stuurde je de link van het fragment met als commentaar hier ga ik over schrijven….
Gaat het dan weer over de lijn, zullen jullie denken, nee wees gerust dat doen Saskia en Jan al, ik even niet, dit keer.
Hoe gaaf vond ik hun gesprekken in de Linda.
Dat papieren tijdschrift dat ik nog steeds ontvang, zonder Jan en Saskia. (opzeggen is gebeurd, alleen niet gelukt, kom ik nu achter)
Wat een hekel had ik aan Jan, hoe gaaf vond ik Saskia.
Wist ik veel dat ze nu maandelijks bij Umberto zitten? Wist jij dat? Op de tv!
Dus geen bladzijde, maar beeld dit keer, iedere maand dus.
Terwijl ik nu aan het tikken ben probeer ik mezelf dus te doorgronden, want ik merk dat ik bier buikende Jan eigenlijk helemaal geen eikel vind en Saskia liever lees.
Jan heeft heel veel woorden nodig, om zijn punt te maken. Dat maakt hem zo schattig. Saskia wacht af, ik verwacht een scherp antwoord en ik zie, dat ze wat verlegen, (grappig ze krijgt ook rode vlekken in haar nek, bij opwinding, spanning) zoekt naar dat scherpe antwoord? Het lijkt alsof ze denkt, O had ik mijn MacBook maar meegenomen.
Ze tikt met 2 vingers, zag ik ergens op Youtube, Na ja!! denk ik voor een schrijfster, Jan ook trouwens, hoe schattig….
De titel van het fragment, is goed gekozen, dus, “vrouwen gaan de concurrentie aan met elkaar. Ik geef toe, Saskia, ik beken.
Jij ook, Renee?
Goed tot zover mijn bekentenis, er is nog iets wat me bezighoudt.
Hoe heerlijk is het om je eigen beeld te creëren bij het lezen van tekst. Tot daar dan in ene, de persoon, het beeld om de hoek komt kijken. Dat je stem hoort, heel veel woorden voor een punt en vlekken in de nek ziet.

Dat moment waarop je wereld op zijn kop staat, want het klopt niet.
Huh?
Zit ik er dan zo naast? Hou ik vast of ga ik schakelen.
Tijdens de voorbereiding op de selectie dag heb ik selecteurs getraind, zodat ze goed voorbereid het selectieproces ingaan. Het doornemen van de brieven leverde al de welbekende Aha, momenten op. Voor een oefening heb ik de sollicitatiebrieven gebruikt van medewerkers die vorig jaar zijn aangenomen. Een manager, reageerde, spontaan, en heerlijk prikkelend. Na ja! Riep hij door het lokaal: deze nodig ik niet eens uit. Wat blijkt de medewerker van die brief toen, zit nu in zijn team. In geuren en kleuren kwam hij mij dit na afloop van de training vertellen, hoe je toch steeds anders moet blijven kijken, lezen en luisteren, Moniek ,zei hij met een vette knipoog.
Jouw waarheid, of de waarheid?
Wat doe ik, dagelijks…. Juist, oordelen, of gaan we iedere dag de concurrentie met elkaar aan?
Hellup, Saskia, Jan uh Renee!