Aan het strand is iedereen directeur! Hoe zit dat eigenlijk bij het zwembad? Wie is daar de directeur? Directrice? De klant die klaagt of de klant die het naar zijn zin heeft?

Nog steeds is ze op vakantie, en vooral aan het genieten, tijdens dat genieten kijkt ze natuurlijk vrolijk in het rond, want ja er gebeurt van alles om mij heen. Vandaag viel mij bij en in het zwembad het een en ander op. Ja ik heb de hele dag rond het zwembad getoefd, dit heeft een blog Mam ik wil een zusje opgeleverd, een verbrand buikje met een vervelend wit streepje maar ook t volgende schouwspel.

Vanochtend dreven er (wederom) diverse diersoorten in plastic rond in het zwembad, onder andere een dolfijn, een haai, een orka en Nemo, sorry de naam van dit visje kan ik nu gaan googlen, of ik ga er even vanuit dat iedereen weet wie Nemo is en dan heb ik het over het visje uit de film van Walt Disney en niet over het prachtige science center in Amsterdam.

Waarschijnlijk is er wisseling van de wacht bij het personeel of ? nieuwe instructies vanuit het hoofdkantoor? want er werden etiketjes op de ramen geplakt, een soort van verbodsbordjes met tekeningetjes . Na deze plakactie, haalde de dame in dienst driftig alle plastic beesten uit het zwembad. Ik heb de stickers nog niet bekeken, ik vermoed al liggend op mijn zwembadbedje dat de instructie of het verbod is geen speelgoed in het water.
Naast zon, waait het gelukkig ook een beetje en je raadt het wellicht al de zorgvuldig driftig op de kant gelegde plastic aquariumbeesten waaien ook weer vrolijk in het zwembad. De dame in dienst loopt zo 3 keer driftig rond het zwembad om t spul er weer uit te vissen. Zuchtend, geen woord wisselend met de gasten die waarschijnlijk eigenaar zijn van de plastic opblaasbeesten.

Grappig is het om te zien dat de volwassenen rond om het zwembad de plasticopblaasvissen t leukst vinden, vrolijk dobberend vermaken zij zich in het zwembad en ja zij stappen uit en laten de vis, haai, orka dobberen in het blauwe water.
Om een uur of 5 is het druk in het zwembad, alle gasten zijn terug van hun avonturen en niks is heerlijker om dan even de hitte van de dag af te blussen in dat prachtige blauwe (azur) water. De kids hebben lol, de volwassenen trekken een baantje, levendig. De juffrouw die eerder vandaag alle beesten uit het water haalde is nergens te bekennen,(haar shift zit er op?) wel is het op de zwembadbedjes onderwerp van gesprek, want ik ben niet de enige die heeft opgemerkt dat de bordjes, verbodbordjes zijn bijgeplakt. Het personeel van de avond maakt zich er schijnbaar niet druk om. Of toch?

Na een heerlijk diner, aan of in de buurt van dat heerlijke zwembad, waar na 19.00 uur niet meer in gezwommen mag worden, teken ik het bonnetje af van ons diner, en zeg schertsend tegen Peter, zal ik die kids opstoken en zeggen dat ze bommetje doen in t water? Peter lacht, nee doe maar niet zegt hij en ik vraag hoe zit dat nu met die plastic beesten? Vanochtend leek het niet te mogen en vanmiddag leek het een iets minder probleem te zijn? Tsja, een gast had geklaagd? 1 gast? Een belangrijke gast? De plasticbeesten van de kinderen waar de volwassenen de meeste waterpret mee hadden lagen in de weg? ‘T lawaai van spetterende kinderen? Of ? Wie is hier de directeur? De klant die klaagt of de klant die het naar zijn zin heeft?
Ik ga voor de klant die geniet, in deze moderne tijd weet je toch waar je terecht komt? !