What! Neee!
We puffen uit bij de Mc Drive, puber en ik, ons eerste ritje op de nieuwe mountainbike die we zojuist per post.nl hebben ontvangen.
Ons laatste vakantie diner. Morgen start school met de introductie week.
Terug in het ritme, stapels met kennis in de vorm van boeken staan al met schoongewassen kaften te wachten.

What is er? Vraag ik?
Meneer F. Heeft een whatsapp groep aangemaakt!
Ik zit in een groep met mijn mentor!
O! Zeg ik.
Ik wist niet eens dat hij dat kon?
Wat? vraag ik.
Een WhatsApp groep aanmaken, vol ongeloof staart ze naar haar telefoon.
Ik besef me dat het inderdaad schrikken is wanneer je mentor, voor het tweede jaar, je in een groep stopt op jouw favoriete communicatiemiddel. Waarschijnlijk heeft meneer F. vorig jaar nog hard geroepen dat hij niet van dat middel is?
Waarom vraagt ze, ietwat dramatisch.
Ik wil beginnen over de nieuwe aanpak, onderwijs op maat, van het College, maar hou wijs mijn mond.
Zo stom, maakt hij een groep aan en dan is het stil!
Hoe weet hij mijn nummer?
Wie zitten er allemaal in de groep.
Ja, duh, de klas!
En die zijn nu in ene allemaal stil?
Dat is raar, denk ik. Want ondertussen bliept het er vrolijk op los in alle andere groepen op haar telefoon.
Ik zou gaan “spammen!”
Jij kan toch, of jullie kunnen toch met zijn allen tegelijk reageren?
30 keer Hallo, 30 keer Hoe gaat het, of zo?
Ze kijkt me aan, denkt na, even met een glimlach dan schud ze wijs haar hoofd.

Ik kijk op mijn twee klokjes, willen we voor de bui binnen zijn, is het slim om nu te gaan fietsen. Ze knikt.
Gooi je telefoon maar in mijn rugzak, ze wil een worp maken, werpt een laatste blik op haar scherm.
Och, daar zegt ie wat!
Ze haalt opgelucht adem, het is voor de introductieweek of zoiets, mompelt ze naar me.
Haar telefoon belandt in de rugzak en we fietsen terug.

De wind is gedraaid, ook op het college, het voelt nog wat onwennig en toch verrassend fris, samen doortrappen dus.
Goodbye, 10-minuten gesprekken, Hello, startgesprek!
Mag ik dan ook in een WhatsApp groepje met mentor meneer F. 😉