Pieterburen-Winsum, 23 februari 2014

Het is zover, we gaan beginnen!
Vandaag start ze echt?
Het Pieterpad.
Hoezo, hoor ik jullie lezen, je was toch al lang begonnen?
Met het einde in zicht toch!
Precies.
Op deze mooie, frisse, winderige februari dag start ik dus.
Nee, ik start niet alleen.
Zus Saskia, neef Maarten, neef Joost, dochter Froukje en zoon Hidde wandelen mee.
We zijn een groepje, pompompomperdiedom, gek op groepjes.
Uitgerust, heerlijk geslapen zitten we aan het ontbijt.
We maken een plan van actie.
Betalen, inladen, stempel van de start niet vergeten.
Onze oude mini mannen wandelen met treinkaart en eventueel nodige bagage voor in de trein.
Wij laten de auto staan en nemen de bus weer terug na afloop van de etappe.
Gejuich bij de jongsten, want ja, wat hadden zij ook graag het trein avontuur gedaan.
We kijken ook nog even naar de zeehondjes, onbeperkt toegang is onbeperkt toegang.

We huppelen door de route, op lange rechte wijdse paden.
Hier een daar een kronkeltje om weer op het uitgestrekte pad te komen naar Winsum.
Het zal toch regenen zeggen we, met wind en veel zon in ons gezicht.
Dan wordt je nat, roept de jongste, die ieder bruggetje heerlijk vindt en daar even overheen wil lopen.

Ook de hekjes zijn in trek, daar kan je heerlijk op zitten.
We dolen wat in Maarhuizen, zo ook een echtpaar dat vandaag is gestart.
Lopen we wel goed? vragen wij ons hardop af, ja de route is prachtig,
Hoe weet u dat? vraagt het echtpaar.
Verbaasd kijken ze ons aan. U bent niet in Pieterburen begonnen?
Ze wandelen snel door.
Nieuwe game ontstaat.
We gaan ze inhalen……
Na een stopje bij de molen aan een Gruns watertje,  komen we even tot rust.
De vraag van 2 vriendelijke dames in hun voortuintje “wandelen jullie helemaal naar Winsum”  proberen we met het Pieterpadboek en de cijfers van Endomono te ontkrachten.
We zijn er echt bijna, ja echt kijk maar!
Met de opdracht “Laten we gaan inhalen” en in Winsum is zeker wat te eten, de finish is voor De Gouden Karper.
Rennen we onze laatste lange weg in.

Gejuich, klinkt wanneer we het net startende echtpaar hebben ingehaald.

High five wanneer we in de Gouden Karper belanden!
Yoehoe! Woehaa!

De start is een feit.
De beelden prachtig, de herinnering onbetaalbaar.
Nog 346 kilometer, bijna 50!