Hellup doorn - Omstuimig

Hellup doorn – Omstuimig

Derde Kerstdag Hellendoorn – Ommen 21 kilometer

Toet, toet
Daar staan Zus en Zwager voor de deur.
We gaan dus echt, zeg ik terwijl ik instap en we richting schone zus rijden.

Wandelen met Zwager, Schone – en Zus dit keer. Een van de mooiste route van het Pieterpad, zo had Zwager opgezocht.
Tijdens mijn vorige etappe had ik, zonder lang nadenken, op ja geklikt op het verzoek om derde kerstdag te wandelen. Trots was ik, want ja je wandelt toch niet met iedereen? Loopt hij niet te hard, had ik al eerder gevraagd aan zus,  ik weet niet of ik dat wel kan hoor, met hem wandelen. Ook zwager heeft lange benen (vergeleken met die van mij) en is nogal sportief.
Zwager is al ruim 26 jaar zwager, nu officieel want dat heeft hij met zuslief op 17 januari vast gelegd. Onze start was een hele bijzondere want hij kwam de eerste keer op bezoek, uiteraard voor zus, alleen was zus nergens te vinden, en zoals jullie weten de mobiele telefoon was 26 jaar geleden nog geen eerste levensbehoefte. Gezellig aan de thee, heb ik een kennismakingspraatje gemaakt met hem, ik hoog zwanger, hij hard aan het studeren, ik vragend wat zijn vader en moeder deden, hij kwam erachter dat ik ook niet wist of die buik ooit weer goed komt. Zus was quasi verbaasd en ietwat verontwaardigt, volgens mij heel erg verliefd toen ze eindelijk weer thuis was, leuke jongen hoor we hebben zo gezellig zitten kletsen. Mijn eerste date met een vriend van zwager heb ik heel stil gehouden, vriend van zwager niet want die bleek gewaarschuwd te zijn. Maak geen geintjes met haar, want ik kom je opzoeken, geen gebroken hart bij mijn schoonzus. Vriend van zwager heeft dit in zijn oren geknoopt, want is inmiddels 21 jaar mijn liefde van mijn leven.
Wanneer je dit leest, is er toch geen enkele twijfel dat je samen een etappe loopt? Of?
Doen is het nieuwe ervaren, dus we gaan aan de wandel.
Gezellig met zijn vieren, ook  zus en schone zus wandelen mee, genoeg etappes voor mijn onderzoekje “wandelen met wie belevenissen” verder uit te diepen.

Met krentebollen van Jan Linders en een taxi Munckhof in het vooruitzicht komen we aan bij het spoor in Ommen. Het weer is ietwat somber, nattig. We drinken een koffie, cappuccino, bezoeken 1 voor 1 het toilet. Driemaal hoort zwager ons kirren “wat een gezellig, leuk toilet!”  Zwager krijgt steun van de eigenaar van het etablissement. Succes, man met drie dames aan de wandel! “Dat wordt leuk, gezellig” kirt hij ons na.

Taximevrouw Munckhof brengt ons naar Hellendoorn, bij de kerk. We zijn op pad. Schone zus en zwager krijgen uitleg hoe we het spoor gaan zoeken, ik lees de bezienswaardigheden nog eens voor, de eerste krentenbol komt uit de tas. We zetten het tempo en weg zijn we.
Ik geniet, want hier loop ik om mijn Pieterpad dit levensjaar, nu met zijn vieren.
Schone zus test haar knie, want zij gaat in de lente 40 kilometer wandelen. Zwagerlief neemt ons taalgebruik (tijdelijk, per ongeluk) over, wat een gezellige nummers kirt hij en komt erachter wat hij zegt “gezellig” belachelijk woord! Gewoon in de regen blijkt wanneer ik de foto’s terugkijk en de regendruppels op de lens zie. In 5 uur en 7 minuten wandelen we net iets meer dan het boekje, de auto bij het station zetten, bleek niet het einde van de etappe te zijn. We lopen door tot de Vecht in Ommen, keren terug in Venray en we zijn trots, verbaasd en heerlijk gelukkig.
Het stofje dat vrij schijnt te komen bij het wandelen, heeft voor ieder van ons weer een mooie herinnering gebracht.

Zwager daagt me nog eens uit, in de lente, kan je makkelijk, 2 etappes op 1 dag wandelen! Slik….Hellup….. daar gaat mijn stofje en zie ik mijn -ik wandel niet met iedereen-spook weer gezellig op mijn schouder zitten lachen …. eerst maar eens de winter…. door!
Bijna 50, nog 360 kilometers!