Ik weet het nog goed.
Mijn eerste “UITmarkt in Amsterdam”.
Rowwen Heze op de dam.
Ze zongen, “Het is een kwestie van geduld, rustig wachten op de dag…
Daar stond ik met tranen op mijn wangen.
Keihard me te blèren.
“Gevlucht uit Venray”
Eindelijk weer inwoner van Amsterdam!
Jouw leeftijd nu.
Gevlucht en verstoten althans zo voelde ik het op dat moment.
Want hoe haal je het in je hoofd om als gescheiden vrouw, moeder, te verhuizen, uit Venray met een kind, jij dus, dat is geboren in Rooij. Naar Amsterdam! De stad waar “Het” allemaal gebeurd!

Dat speelde door mijn hoofd, Renee, toen ik, wij weer terug reden naar Venray.
Mijn tranen, deels van geluk werden vermengt door tranen van onbegrip over mezelf.
Want ik heb keihard geroepen …..
Nooit, nooit ga ik terug naar dat “Attractiepark”.
Heerlijk voelde dat, het woord “NOOIT”.
Op die bewuste terugreis kreeg ik het woord en de irritante uitspraak “Zeg nooit, nooit” keihard in mijn schoot geworpen.
Inmiddels neem ik, nooit voor mezelf met een korreltje zout.
Het lucht heerlijk op wanneer je het in de herhaling gooit.
Nooit, nooit.
Maar pin mij er niet meer op vast.
Weet dat ik het zeg om mijn eigen frustraties een plek te geven, ruimte te creëren voor andere kansen, op het moment dat ik, zoals de goe gemeente vindt, bakzeil moet halen, heb ik er dus stevig over nagedacht en kan ik het (h)eerlijk uitleggen. Kan ik dat niet, laat me dan nog maar even, ik ben nog in (zelf)onderzoek, “het is een kwestie van geduld” .

Statistisch (ahum) gezien keren we even terug naar onze geboorteplaats om daarna weer elders onze eigen geur en kleur neer te vleien.
Dus…
Blijf jij het “attractiepark Rooij” maar lekker bezoeken.
De entree voor jou is gratis, geheel verzorgd en zolang jij het naar je zin hebt.
Prinsesje van me
XXX

Nota bene:
Ik heb de advertentie tekst al bijna klaar, doel is natuurlijk om Toverland te evenaren.

Waar dromen, dromen blijven

De hele wereld verandert, gelukkig niet bij ons in “Attractie Park Rooij” dat beloven wij al onze inwoners en onze naar elders vertrokken Rooijse mensen.
Heerlijk wonen in zo’n park, zeker voor bijvoorbeeld een Amsterdamse.
Gek op humor, al kost het wel even tijd om die humor te ontdekken, maar de “Rooijse mensen” helpen je (soms wel, soms niet) op weg.