Het doel is gesteld, de route is bekend, sokken en boeken bestudeerd.
Essentieel onderdeel ontbreekt, wandelschoenen.
Internet staat er bol van, mijn zoekterm Hippe Wandelschoenen, levert knalroze dr. Martens schoenen op.
Tsja die heb ik al, kan ik daar 492 kilometer op wandelen?
Ik wrijf eens over mijn voeten, neeeee schreeuwen die…

Koopzondag in Venray
Mam ik heb geen spijkerbroeken meer!
Nu ja, Mam ik heb wel spijkerbroeken alleen die zijn te klein.
Oh, maar jij gaat golfen?
Ja, je weet mijn maat? En je weet wat ik leuk vind, toch?
Zuslief, knikt, regelen we mam!

Op weg naar DE spijkerbroeken winkel, loop ik onopvallend de ANWB winkel binnen.
Wat gaan we hier doen, Mam!
Gewoon even kijken.
Bij het rek met de wandelschoenen wordt er al gesnoven naast me.
In een ballonnetje boven haar hoofd, lees ik: KEI LELIJK!
Of is het mijn ballonnetje?

Ondertussen in De spijkerbroekenwinkel, Sport 2000 en de Bristol.
Blijft het ballonnetje boven mijn hoofd cirkelen.
Wandelschoenen zijn lelijk.
Kan ik nog afzien van mijn “bijna 50” avontuur.
Het is nog geen 15 oktober, nog lang niet!
Ik wil toch wel al een paar kilometers in mijn benen hebben voor ik…

Geslaagd wat spijkerbroeken betreft, wandelen we naar onze fietsen.
Daar naast de Wibra valt mijn oog op een piepklein Sportwinkeltje.
Ik sta stil en kijk in de etalage, vol met hippe kleuren wandelschoenen!
Roze, rode, groene, paarse, uiteraard ook bruine.
Kwart voor 5, zie ik op mijn 2 horloges, nog even naar binnen en kijken, zeg ik tegen Froukje.

Ik sta voor de heerlijk kleurende wandelschoenen.
De winkelmeneer vraagt, kan ik helpen?
Lopen die nu lekker vraag ik?
Ligt er aan, zegt hij?
Ga je wandelen?
Jaaaaaa, zegt Froukje, ze gaat het Pieterpad wandelen!
Iekssss denk ik, hou nu je mond!
Ik lach wat schutterig.
Wat voor een voet heb je?
Getver, wat een intieme vraag!
Ik wil weg rennen uit de winkel, de boekjes ver weg in mijn boekenkast proppen, sokken gewoon gebruiken, ….
Mijn denkproces en praatproces lopen dwars door elkaar.
Ik hoor mezelf een omschrijving geven van mijn voeten, zie de winkelmeneer schudden met zijn hoofd.
Dan lopen deze schoenen niet lekker mevrouw en hij zet de prachtig paarse schoen terug in het schap.

O! slik ik.
Hij ziet mijn teleurstelling, begint enthousiast te vertellen over wandelen, vraagt welke maat ik heb, loopt naar achter in de winkel.
Komt terug met een wandelschoen en laat me deze passen.

De gêne nog lang niet voorbij, hoor ik mijn voeten juichen!.
Hier redden we het wel 481 kilometer op!
De verkoopmeneer wijst op de leuke paarse accenten van de schoen.
Drie kwartier later, loop ik buiten met een enorme doos waarin mijn eerste echte wandelschoenen zitten.
Absoluut niet hip! Wel met een Paars accentje!
Slik!
Froukje loopt hoofdschuddend naast me!
Mam, ik zei nog zo, laat je goede voet aan die meneer zien!
Wat doe jij! Je showt hem je vieze schimmelteenvoet!
Ik schater het uit! Inderdaad, wat suf!
Hij zat er ook nog aan, zag je dat?
Rillingen lopen over onze ruggen.

Ik haal mijn schoenen thuis uit de doos, zet ze op tafel.
Kijk wat meewarig naar ‘t kleine paarse accent.
Wat een held die verkoopmeneer, na sluitingstijd aan mijn voeten zitten!
De schaamte voorbij?
Eh?
Ietsjes!