Vrijdagavond, met vriendinnen aan de wijn. Bericht van jou mam: “O ha ha bij RTL Late een item speciaaaaal voor jou :P! De aantrekkingskracht van de gitaar op vrouwen ;).”

Zucht!
Als je vrijgezel bent moet je, van de buitenwereld, verzinnen hoe, wat of wie de volgende man in je leven wordt.
Wat is jouw visie op “de man”.
Jouw soort? Op zich heb ik altijd een duidelijke mening gehad, maar ja die kwam nooit ter sprake.

Deze zomer wel, mijn familie is zeer nieuwsgierig. Wie wordt jouw Prins op het witte paard?
Jezus wat een kut vraag, de vrouwen die een antwoord op die vraag kunnen geven zijn de kortzichtige types, perse een bepaalde nationaliteit , beroep of misschien zelfs leeftijd, aantal nullen op de bankrekening?
Ik ben altijd uitgesprokener in de don’ts dan de do’s. Om mijn lijstje is dus heel hard gelachen.

Zo heb ik een mening over bepaalde sporten, bij voorkeur geen voetbal, over het algemeen een klein en bekrompen wereldje, veel blessures die gedeeld en geuit moeten worden, dus je vriezer vol met ijszakjes.
Tennis vind ik suf en degelijk, de gedachte dat je later ook nog samen moet gaan spelen, bah.
Bij een sportende man wil ik denken aan zweet, kracht en attitude, geen koprollen en haarbandjes.

Op het strand in Spanje, mijn neefje wordt gebeten door een kwal. Mijn zusje, heldin, loopt met hem mee naar de lifeguard. Met een grote glimlach komt ze terug, hij was best wel leuk. Even later loopt hij voorbij. Geblondeerde haren en een enkelbandje!? Waarschijnlijk ook nog een mama’s kindje, daar hebben de mediterrane mannen sowieso iets meer last van.

De aller aller aller grootste don’t op mijn lijstje, met stip op nummer 1, is een man met een gitaar!
Wat een nachtmerrie, stel je toch eens voor. De dag dat ik een vent tref die een liedje voor me gaat spelen is waarschijnlijk de laatste keer dat hij zijn snaren heeft aangeraakt.
Eng vind ik ze, muzikale mannen. Gelukkig zijn er meer dan genoeg vrouwen die bovengenoemde mannen wel als ideaal zien. Kijk vooral RTL Late Night terug. Zwijmelende vrouwen, bij de gitaar van Nick of is het Simon?

Ik heb een beetje een probleem met volwassen worden, samenwonen, bang voor een degelijk en burgerlijk bestaan. Mijn don’ts-mannen vergroten, in mijn ogen, zo’n bestaan.

Huisje boompje beestje, kinderen, dan moet ik een lekker kort en praktisch kapsel aanmeten, thuisblijven en stikken in een kleine wereld. Om uiteindelijk op de tandem met uniseksjas te stappen. Wat een horror film.

Als die fase van de bladblazer, dakkoffer, elektrische auto of tandem met uniseksjas komt, doe mij dan maar een vent die zichzelf opnieuw gaat ontdekken of bewijzen, motor, over de top cabrio, iets te jonge kleding en extreme uitjes.
Lijkt me hilarisch en aandoenlijk.

Dus, de oerman, die zijn knuppel nooit verliest.