Er is een mooie ontwikkeling gaande hier in huis, ergens in het Noorden van het Zuiden.

De slagzin, Weet ik niet heeft plaats gemaakt voor HUH?

Een klein experiment wanneer je dadelijk voor de spiegel staat, kijk dan eens goed en zeg tegen jezelf: Weet ik niet?

Wat zie je dan?

Poets je tanden of was je handen en kijk vervolgens nog eens in de spiegel en zeg of roep: HUH?

Zie je wat anders?

Bij mijn liefdes van mijn leven, hier in huis zag ik dat ze op de vraag: Weet ik niet!  Op geen enkele manier moeite deden om er ook maar misschien over na te denken. Met de nodige irritatie van mij, natuurlijk: “ weet ik niet,  weet ik niet, hoezo weet je dat niet! “

En wat heb ik ontdekt op de reactie “HUH?”

Hier in huis klinkt ie soms zacht soms hard. Was mijn eerste reactie, jongens HUH? zeggen is onbeleefd, zeg dan,  Wat zeg je of wat bedoel je? Nu laat ik de etiquette Beleefdheid los, want ik zie wat er gebeurd met de kleine en grote breintjes. Er wordt nagedacht! Langzaam overwegend, spontaan, stromen hun hersenspinsels naar buiten. Prachtige meedenk, omdenk, anders denk gedachtes, ideeën, oplossingen en zo verder. Mooi hoor, zo Mooi!

Dus op naar mijn vriend Google, wat zegt hij over het woord HUH?

Ik kom als eerste het  Boek  van Berthold Gunster tegen.  Huh, de techniek van het omdenken. Interessant, dat dit nu juist weer op deze zondagmorgen op mijn scherm flitst. Is het al 19 maart? Want  Ik heb me opgegeven voor het experiment! http://www.omdenken.nl/praktijk/meedenken/898

Als tweede lees ik ‘Huh, heet!’, een volksverhaal uit Suriname http://nl.wikipedia.org/wiki/Huh_heet!

Op deze mooie zondagmorgHUH, wens ik jullie een HUH? week, hoor je HUH? Kijk uitnodigend naar de ander en laat hem of haar zijn Huh? lekker uitspreken, hoe onbeleefd het ook in eerste instantie bij je binnenkomt, er zit een prachtige na, mee, om, anders denk gedachte  achter.

Warmhuh groet!