Vorden – Laren – 14 kilometer (zegt het boekje, mmm onze teller zegt 15,89 km)

Wat een feest, vandaag lopen mijn neven, Joost, Maarten, Mees, nicht Dieuwertje,  dochterlief Froukje en broer Ted met me mee.
Rugzak gevuld met boterhammen en genoeg te drinken.
Mijn schoenen zijn nog niet droog, van de natte etappe gisteren,  de zooltjes wel, voor de zekerheid tape ik wat gevoelige plekken, terwijl de jeugd al staat te springen om op Xpeditie te gaan.
Op naar Laren, waar we met bus en trein op het middelpunt van het Pieterpad  starten.
Gaan we met de bus en ook met de trein, hoor ik ze roepen en stuiteren.
Energie voor 10 eh 14  eh 15, 89  kilometers, mooi, dat komt wel goed deze etappe.
Het trekveer naar het theehuis van jonkvrouwe Staring was het ommetje en een van de (vele) hoogte punten van deze etappe.

De vele koeien, en bruggen waar je over heen en ook onder door kon.
Springen, liggen in het hoge gras, klimmen in een boom.
En dat ze af en toe, om de beurt, regelmatig eens vroegen, hoever het nog was.
Of dat ze zo nu en dan, ieder op zijn beurt even heel erg moe waren en er absoluut helemaal geen zin meer in hadden…. dat zie je niet toch, dat hoor je ook niet meer als je eindigt bij de grote gele M ergens in Venray.
Ik ben een trotse tante, zeg maar gerust een hele trotse tante, Zo!
Kijk en bewonder…. 😉