Klein trein geluk

Klein trein geluk

“We naderen het station Deurne, denkt u bij het verlaten van de trein aan uw eigendommen”
Ik kijk op mijn horloge 19.20 uur, bijna thuis, dus.
Volgens opdracht van de conducteur, verzamel ik mijn eigendommen en wandel voorzichtig naar het balkon.
Daar staat een jongeman met rugzak, ietwat rossig, blond haar.
Breed en stevig staand,  te wachten voor de deuren.
Zijn hand al bij de knoppen.
De trein komt tot stilstand.
Ik wiebel en schok wat.
De jongeman staat nog steeds stevig en fier.
Hij drukt op de knop.
De deur reageert niet.
Hij doet nog een poging.
We horen het geluid dat aangeeft dat de deuren sjoege gaan geven.
Met groots gebaar, “als een echte Aladdin, Sesam Open U” begeleidt hij de deuren.
Ik lach, gelukkig zeg ik we mogen eruit.
Sterker nog, we willen eruit.
De jongeman lacht naar me.
We lopen naar het uitcheckpoortje.
Ik heb het gelukkig nog nooit meegemaakt, zeg ik.
Ikke wel, lacht hij.
Dat is niet fijn!
Nee, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Ik mopper wat hardop:
Donker weg en donker thuis, heb ik wel licht gezien vandaag?
De jongeman vraagt: O, hoe laat was U al onderweg vanochtend?
Ik had om 6.43 uur de trein, zeg ik fier, want ik zal wel vroeger zijn geweest dan hem.
Win ik, zegt hij, ik zat om 5.43 uur in de trein!
Jemig, baas boven baas, ik neem mijn verlies.
Zo vroeg en zo laat? vraag ik
Ja, ik doe een militaire opleiding.
Klinkt op de een of andere manier heel logisch.
Morgen weer zo vroeg, vraag ik?
Nee morgen niet.
Oh, lekker zeg ik, geniet je avond, ik zwaai gedag.
Terwijl ik naar mijn auto loop, denk ik, wat een bijzonder mooie afsluiting van deze dag, deze treinreis.

Hoe noemen jullie dat NS?
Klein trein geluk?
Het grootse gebaar op het balkon bij de deur.
Zorgde voor een vriendelijk, kort gesprek.
Met een jongeman, die vol trots laat zien dat hij bezig is met zijn militaire opleiding.
Tja, als je je pak niet meer aan mag, vind je vanzelf een manier om je trots te tonen, gewoon bij de deuren van de NS.
Had ik dat maar op film vastgelegd 🙂