“Mam, telefoon” en ik krijg van jongste dochterlief de telefoon tegen mijn oor aan gedrukt. De huistelefoon, vaste telefoon of hoe noemen we dat apparaat tegenwoordig.  Aan de bewegingen van haar mond zie ik dat het opa is. Grappig, want dat is hij voor haar, voor mij is hij mijn vader.

Het telefoongesprek is bijna ten einde en tussen neus en lippen vraagt vader, “Kijk jij wel eens op het Hyves profiel van Hidde?”  Huh, ja maar niet iedere dag, jij?  En zo als dat met vragen van vaders in mijn herinnering gaat draaien de raderen in mijn hoofd heel hard? Hoelang is het geleden dat ik weer eens op Hyves ben gegaan, heb ik wat gemist. De verantwoordingsvraag.  Dus logische vraag, : “Wat heb jij gezien op het profiel van Hidde”?  Wat schutterig klinkt het aan de andere kant van de lijn, “nu, ja de blote borstjes beginnen ook in trek te raken bij Hidde” O, spannend,  zeg ik en gezond laat hij er maar lekker naar kijken, hij hoeft niet moeilijk te doen om die blote borstjes te vinden.

En in ene flits het weer door mijn hoofd, wij wel, vroeger. Want wij, mijn broers en zus, leende “de blote borstjes” of de seksuele voorlichtingsboekjes bij de bibliotheek . Ik zie de kast waar de boekjes opgelegd werden met de mededeling: “Als jullie iets willen weten dan vragen jullie het maar” weer zo staan. (volgens mij is die bewuste  kast nog steeds in gebruik )  Ja, en dat deden we natuurlijk niet dat vragen, we waren verontwaardigd  en zodra de kust veilig was lazen we de boekjes en na lezen legden we ze weer netjes terug op de kast.

Gehoorzaamheid zit nog steeds te vast gebakken in mijn systeem , dochter van vroeger,  dus na afloop van het telefoongesprek  log ik in op mijn Hyves profiel om naar die blote borstjes van zoonlief te kijken. Ik mompel hardop “blote borstjes” en dochterlief staat al naast me. Ben je naar Hidde aan het kijken? vraagt ze. Ikke, Ja iets met blote borstjes, zegt opa. Ze glimlacht en gluurt met me mee. Teleurgesteld loopt ze ook weer weg want de blote borstjes die we zien zijn van een heel,  heel, heel dikke man met een bloot bovenlijf, met …. ( ja dat lijkt) op borsten.  Manlief vraagt vanuit de keuken wat ben je aan het doen? Zoeken naar blote borstjes, zeg ik en hij lacht.

Zoonlief is terug van trainen en wij zitten aan tafel, en daar komen de blote borstjes op tafel, eh,  het gesprek op de blote borstjes die opa gezien heeft op Hyves. Zoonlief kijkt wat verdwaasd, meewarig naar mij. Tsss, misschien een nieuwe bril?

De bibliotheek. Dochterlief gaat op zoek naar boeken voor haar spreekbeurt.  Meekijken met boeken voor haar heb ik inmiddels afgeleerd, de boeken die ik leuk vind, vinden mijn kids niet leuk of is het dat ik al vroeg ben begonnen met het aanmoedigen van “zelluf doen”. Genietend van alle boeken om mij heen begin ik in het boekje over Amsterdam dat ze al heeft gevonden, een oud boekje uit 1998, de cijfers en voorspellingen voor 2015 vind ik nu dubieus, dus herdrukken stel ik voor.  Ze neemt een creatief boekje mee en het boek “Mooi  niks” van Marjon Hoffman.  Dit is een leuk boek, zegt ze zo had een vriendinnetje  haar verteld.  Al wandelend naar de balie, zeg ik “Ja,  grappig plaatje”.

Thuis vraagt ze “Mam heb je de achterkant ook gelezen?” en ik kijk nog eens goed naar het plaatje en lees de achterkant.  En daar komen  “de blote billen” . Het “Mooi niks” gaat over Lex die op vakantie gaat en terecht komt op een nudistencamping.  Ik gniffel en zeg inderdaad lijkt me ook een leuk boek.   Ben jij daar wel eens geweest mam? Nee, ikke niet maar opa en oma wel. “Echt?” Kijkt ze me vragend aan. O,  zegt ze en begint te lezen. Opa en oma let op er kunnen zomaar onverwachte vragen komen op een onverwachte moment.

En daar zie ik mijzelf weer al fietsend van de crèche met oudste dochterlief achterop in de rietenkindermand,  20 jaar geleden in Jip en Janneke taal uitleggen waar de kindjes vandaan komen.  Ik weet nog dat ik dacht daar heeft zij niets van begrepen, of wilde ze dit nu eigenlijk wel weten? Gelukkig werd ik een week later door de vriend van mijn zus uit deze droom geholpen want oudste dochterlief had  heel wijs gewezen naar zijn edele delen en gevraagd  “zitten daar jouw zaadjes in”?

De volgende avond zitten we aan tafel en zegt dochterlief tegen haar broerlief, ik heb een leuk boek uit de bibliotheek, moet jij ook lezen.

Benieuwd of hij dit gaat doen? En heeft hij geen tijd om het te lezen, weet ik dat zuslief het verhaal in geuren en kleuren aan hem verteld ergens tussen beide slaapkamers voor het slapen gaan.  En wanneer ik op dat moment per ongeluk toevallig mijn gezicht laat zien en vraag waar praten jullie over, kan ik aan hun quasi onschuldige gezichtjes zien, dat ik gewoon even niet gewenst ben.  Dochterlief heeft  waarschijnlijk tegen haar broer gezegd. “Als je wat wil weten dan vraag je het maar”.