Ontmoetingen op het Pieterpad, Henk en Annie
Dagelijks ritueel, mail check.
Ik scroll de linkedin meldingen, nieuwsbrieven, reclames voorbij en ontdek de mail van Annie ademloos lees ik:
Hoi Moniek.
Maar gewoon bij de voornaam.
Ik ben de helft van het echtpaar wat je beschrijft in “Ontmoetingen op het Pieterpad”.
Helaas is dat onze laatste etappe samen geworden.
Mijnheer was niet mijn man, maar mijn ex vriend. We zijn samen het Pieterpad begonnen en wilden het ook graag samen afmaken.
Jammer genoeg is mijnheer 1 maart jl overleden. Hartinfarct.
Nee, hoor ik mezelf, zeggen ik krijg het koud, lees snel verder.
De volgende etappe, want ja wij lopen hem netjes van boven naar beneden, Swalmen Montfort heb ik alleen gelopen. Confronterend en toch fijn. Elke etappe die nog afgelegd gaat worden, zal confronterend worden. Inderdaad was ook mijnheer een grote liefhebber van het uitvinden hoe we het beste met één auto én openbaar vervoer van A naar B konden. We waren een perfect wandelstel en ik mis hem.
Gister was ik zomaar aan het struinen op Wandelnet en kwam jouw site tegen met ons verhaal. Tja wat de etiquette is, weet ik niet, en nee, onze koffie was nog niet op. het was een mooie wandeling en aan het einde een lekker trappistje in Swalmen. Wij zagen jullie voorbij lopen toen we daar binnen zaten.
Dat trappistje was ook standaard. Na een goeie, stevige wandeling is dat gerechtvaardigd, toch?
Ik wens jullie nog veel wandelplezier en jij een fijne verjaardag. Maar…toch nog wel wat te gaan voordat je het Pieterpad helemaal gelopen hebt??
Groetjes Annie
In gedachte ga ik terug naar de etappe, mijn eerste ontmoetingen met contact op het Pieterpad. Hoe is het om dit te lezen na zo’n verlies, vraag ik me af. Onder de indruk klik ik op antwoorden en antwoord Annie.
In drie dagen tijd, hebben we een mooie mail wisseling met elkaar, over verlies, over werk, de weg vinden, het volhouden van het Pieterpad. Enkele fragmenten deel ik, andere hou ik voor ons zelf en deel ik morgen met zus ergens tussen Braamt naar Vorden.
Dank je wel, dat ga ik doen, niet alles hoeft openbaar, ik maak er iets moois van, bijzonder want volgens mij hebben we alle 3 deze etappe alleen gelopen. Ik heb 6 maart de route gewandeld? Had jou zomaar tegen kunnen komen? (dit verslag staat nog in de stijgers)
Wel vergeten om de Trappist te drinken bij aankomst, eigenlijk wel een goede tip, want ik besef me nu dat we die wel degelijk verdienen na zo’n etappe alleen. Naast dat ik geniet van het moois op het pad, ben je toch ook continu in gedachten aan het ruimen, of ordenen, merk ik bij mezelf. Lennart ga ik ook eens op mijn apparaatje zetten, mooie tip, hier thuis lukt me dat niet altijd, met 2 pubers om mijn muziek er door te duwen zeg maar, op mijn tochtjes alleen geniet ik daar van mijn muziek, vals meezingen, zonder commentaar. 😉
Alles komt wel tegelijk op je pad zo, werk verliezen na 27 jaar, dat hakt er zeker in.
Het kan allemaal geen toeval zijn dat wij nu mail contact hebben, denk ik dan. Of ik echt een expert uwv ben? Ik weet wel de weg, werk vinden, zoeken of op weg helpen naar werk is wel al 18 jaar de rode draad in mijn werk, dus kom maar op als je wat wil weten 😉
Jij schrijft ook leuk, ik zie jullie inderdaad al steggelen bij het gps apparaat, het boekje erbij, route voorlezen, althans zo gaat dat met mij wanneer ik weer eens twijfel omdat ik het rood witte signaal niet (snel genoeg) zie.
Kwam er na 3 etappes pas achter dat je het boek heen en weer kan volgen, en dat het rood witte kruis signaal toch echt een teken is dat je daar niet in hoeft, dan verklap ik niet het geelrode signaal, weet nu dat dit een andere route is en niet dat de verf op is.
Wat goed dat ik weet dat mijnheer, Henk was, dacht even dat hij voor altijd in mijn gedachte blijft als meneer. 😉
Annie, we zetten door op ons pad, heerlijk je mails. Het maakt het allemaal nog bijzonderder voor mij deze Xpeditie.
Een hele dikke zoen, tot snel
Hoi Moniek, het moet niet gekker worden.
6 maart is de dag dat Henk gecremeerd is!
Die maandag daarna, 10 maart, heb ik dat pad gelopen, besefte toen, al meteen in het begin tussen dat smalle pad afgezet door prikkeldraad, dat ik op zijn voetstappen liep, maar zoals nu blijkt, ook op de jouwe.
…….
We proberen 10 april de volgende tocht te lopen: Montfort-Sittard, samen met een andere vriendin van Henk. Heb er zin in. Zij moet nog ff wennen aan het idee dat er tijdens de tochten niet overal sanitair aanwezig is, maar dat het mos in het bos ook heel goed kan absorberen, hahaha.
Moet wel even kijken of de datum kan, want rond die datum wordt mijn 3e kleinkind geboren. En tja, dat mag je toch niet missen he.
Pubers heb ik niet meer, maar buiten 2 oudere kinderen ook nog 2 herstellende daarvan. ( van het puberen dan bedoel ik 🙂 ) Dus muzieksmaak kan ik alleen maar be-amen.Haha en dat meezingen was heel herkenbaar.
Succes met het schrijven en alle andere dingen. En bedankt, ik krijg gewoon positieve energie van je!
Ook voor jou een dikke kus.
Bij de finish Annie, heffen we het glas, op jou, op naar jouw finish. We knipogen naar meneer Henk en neuriën mee met Lenard Cohen.
Bericht door Moniek Faas.