rugzakjes en rugzakken

Paatje gaat op het Ietsepietsie Pieterpaadje.

P(a) JM Faas schrijft mijn mailbox vol 😉 in voorbereiding op de halve etappe Zuidlaren-Gasteren.
Als het tempo van schrijven zo vlot is, hoe vlot wordt onze wandeling dan, vraag ik me af.

 

Heeft Moniek een rugzak? Vroeg Irma. Elk mens op deze aarde heeft een rugzakje. Soms zijn het rugzakken maar soms hele kleine rugzakjes. Die laatste groep mensen zijn echter nog nooit op de harde weg geweest. Het lijkt me prachtig om zondag eens van de harde weg af te gaan. En al wandelend te overdenken wat er bij in mijn rugzak zit. Ik ken geen mensen, die geen rugzakje hebben. Het rugzakje is ‘ je geschiedenis’.
Om me in te leven heb ik diverse belevenissen van Moniek gelezen en welke me het meest was bijgebleven, was het stuk, dat ze hier in de buurt in haar eentje gelopen had. Pratend tegen zichzelf als verslag van haar zeer afwisselende wandeltocht. Vol met foto’s en zelfs een video, die vooral de verscheidenheid aan paadjes laat zien.
Ja, je gaat op pad en je neemt mee, nee niet teveel, want je moet het zelf meesjouwen. Ja de Video gaat mee, want de belevenis, komt als titel “ Een Ietsepietsie PIeterpad “ in een later stadium op Youtube of zoiets. Ik heb de camera maar voorzien van een schouderband, want volgens Irma moet je dat niet in je handen houden. Een gewicht in je hand geeft met zwaaiende armen, dikke handen. En Irma heeft diverse Vierdaagse gelopen en kan het dus weten.
Vanmiddag bij de grootste grutter van Nederland de foerage ingeslagen. Het wordt warm, dus een paar spaatjes voor een bruisend paatje. Nee een bruisend spaatje voor paatje. Maar ook de z.g. Wasa stengels. Dan de Läkerol pastilles, om bij stem te blijven, want we moeten wel het e.e.a af kunnen kletsen. De slager geeft de boodschappen in een z.g. vrieszak, zodat de spaatjes koel kunnen blijven. Dan de Poncho van de Looplekkerlandwinkel, voor die ene mogelijk te verwachtte onweersbui, die naar ik verwacht niet hier maar daar naar beneden komt. Daar is dan hier, want als we er zijn is daar hier. Teruglezend is dit Cruyftaal. Als je het beoogde wijntje wil drinken op het eind, zal je eerst het stukkie moeten wandelen.
Het wordt zondag lekker wandelweer en we lopen niet in de tropen, zei het weerbericht en met die gedachte ga ik lekker slapen. Met de vooraf afgesproken inspanningen, geen alcohol, vijf hoog trappen lopen op en neer elke dag, zal dit zeker lukken.