Plaatsbewijzen alstublieft!

Plaatsbewijzen alstublieft!

Goedemiddag, plaatsbewijzen alstublieft.
De conducteur stapt de coupe binnen zijn kleine controlecomputer in de hand.
Mijn medereizigers bewegen, graaien en grabbelen op zoek naar hun plaatsbewijs.
Schuifelen op hun stoel, houden de conducteur in de gaten.
Bijzonder schouwspel om naar te kijken, vind ik.
Wie gaat voor zijn beurt, wie blijft slapen, wie kijkt de conducteur aan, wie zegt er wat.
Voor de chaos die ik heb in mijn tas, zit mijn plaatsbewijs altijd op dezelfde plaats, denk ik.
Nu ja bijna altijd, ik wil nog wel eens veranderen met het nodige effect.

De man tegenover mij zit onderuit, een oudere man, in pak.
Oudere langere man, leeftijd moeilijk te schatten, in pak, ik vermoed dat hij werkt?
Zijn uitstraling op mij, is statig, een belangrijk man?
Hij zit onderuit, in de stoel, kijkt in zijn telefoon, reageert niet op de conducteur.
Ongeïnteresseerd, kan het ook zijn bedenk ik me, ik kijk nog eens goed, nee die indruk geeft hij me niet.
Terwijl ik mijn plaatsbewijs al in de hand heb, wacht ik op het teken van de conducteur. Ondertussen heeft
de oudere, statige, belangrijke man nog geen graai beweging gemaakt.

De conducteur kijkt mijn plaatsbewijs aan.
Ik kijk de conducteur aan en zie dat hij naar mijn kaartje knikt,  in orde zegt hij tegen mijn kaartje.
Het geeft mij de tijd om naar de conducteur te kijken.
Het is een blozende, ietwat rozige jongeman, leeftijd schat ik 32, mijn lengte, postuur van de gewone man.
Schoenmaat 42?
Helaas heb ik de kleur van zijn ogen niet mogen bewonderen, mmm jammer, ik vermoed blauw.

Uw plaatsbewijs, meneer, hoor ik hem vragen aan de belangrijke, oudere, statige lange man tegenover mij.
De man kijkt op in de ogen van de conducteur en ondertussen grijpt hij in de binnenzak van zijn colbert.
Verder verandert er niets.
U heeft niet ingecheckt meneer, hoor ik de conducteur zeggen.
Jawel, zegt de man.
De conducteur kijkt nog eens op het apparaatje.
Meneer u bent vergeten in te checken.
Nee, zegt de man, ik heb ingecheckt.
De man beweegt niet, bij de conducteur ontdek ik het blozende, want zijn wangen beginnen te kleuren.
Meneer, mijn computer zegt dat u niet bent ingecheckt.
En ik zeg dat ik heb ingecheckt. zegt de man, rustig, in dezelfde onderuitgezakte houding.
De wangen van de conducteur worden nog roder.
Ik ben benieuwd, gaat hij nu nog een keer …
Waar heeft u ingecheckt meneer?
Ah gelukkig, ik haal adem, de conducteur laat zijn computer even met rust.
In Utrecht antwoord de oudere, belangrijke, statige man, lekker onder uit ontspannen in zijn stoel.
Waar gaat u naar toe?
Naar Den Bosch, zegt de man.
Nu wordt het spannend…..
Meneer, mijn computer zegt dat u niet bent ingecheckt in Utrecht.
De conducteur kijkt de man aan, de man kijkt nog steeds terug.
O, zegt de man.
Het valt stil.
Akelig stil.
De conducteur verbreekt de stilte, vol spanning wacht ik af, wat gaat hij nu doen? Zeggen?
Meneer, mijn computer …… (oef)
zegt dat u om 17.15 uur bent uitgecheckt op Utrecht Centraal.
Nee, zegt de man, toen ben ik ingecheckt.
Hoe laat bent u vanmorgen vertrokken meneer,  vraagt de conducteur met wanhoop in zijn stem.
Vanochtend heb ik om 9.38 uur de trein naar Utrecht gepakt.
Opgelucht haalt de conducteur adem, code rood op zijn wangen, wordt oranje.
Dan bent u vergeten uit te checken vanochtend meneer, geen wanhoop meer, de controleur-stem komt weer langzaam terug.
U heeft dit zojuist gedaan, vandaar dat mijn computer zegt ….
O, zegt de statige belangrijke man, dat klopt, nu u het zegt, ik heb niet uit gecheckt vanmorgen.
Prima, meneer, wel op letten.
De man knikt, de wangen van de conducteur zijn weer bleek roze, de conducteur komt in beweging en sluit af,
Voor nu is het niet erg meneer, want ik zie in mijn computer dat u vandaag vrij reizen heeft.
Inderdaad, zegt de man.
Nu kijkt de man mij aan, ik lach verbaasd.
Ik moet in ene denken aan dat filmpje, kent u dat, vraagt hij mij?
The computer says NO!

Ik lach nog harder, inderdaad, filmwaardig dit!
We naderen ‘s Hertogenbosch, de belangrijk, statige man, staat op, ik knik hem goede avond toe en zeg,
U hoeft niet uit te checken hoor,
dat zegt de computer!
O, wat voor kleur ogen had de conducteur? vraag ik nog snel.
De statige, ontspannen, belangrijk oudere man met vrij-reizen-kaart kijkt over zijn schouder en glimlacht..
Blauw!