De tweede etappe van het Pieterpad, 9 mei 2014, Winsum-Groningen. Ik, Renee Vievermans, schrijf deze keer.
Het avontuur in het hoge noorden. Moeder-dochterS uitje. Maar voor we voet op ons noordelijke halfrond zetten… …

Onze reis begint al redelijk vroeg, half 7 koffie en een sigaretje. Wachten op je beurt voor een douche. 9:00 uur station Venray. Ik weet wel dat Groningen niet om de hoek ligt maar zo ver?! Venray – Nijmegen, uiteraard met alle tussenstations, ik was hem bijna vergeten, de heerlijke Veolia treinreis. Nijmegen eerste overstap, precies genoeg tijd voor twee cappuccino’s, een thee, twee koeken en een croissantje, op naar Zwolle. Meer dan genoeg tussenstations, Zwolle tweede overstap. Gelukkig, de trein vanuit Zwolle heeft als eindbestemming Groningen en maar één tussenstop in Assen! In deze trein zitten we bij een interessante meneer, hij geeft aan dat hij moet bellen… Wij zullen niet luisteren, zeggen we en doen het toch. Heel bijzondere, tegenstrijdige gesprekken, meneer doet iets voor en met een goed doel. Ik noem hem een kameleon, meneer past zich aan zijn gesprekspartner aan, zegt wat ze willen horen of probeert hij iedereen voor zich te winnen?
“We naderen Groningen, dit is het eindstation van deze trein”, horen we via de intercom. Maar nog niet ons eindstation, wij moeten verder, naar Winsum…
De Groningse “Veolia”, Arriva stopt ook overal en brengt ons uiteindelijk in Winsum.

Winsum 12:37 uur. Ruim 3,5 uur onderweg. Op naar de Gouden Karper voor een koffie zegt mama, ik stel een lunch voor. Froukje vindt dit ook een goed idee, al is het een moeilijke keuze, mama heeft namelijk boterhammen met kaas in haar rugzakje. Er hangen zware donkere wolken boven Winsum, op weg naar de Gouden Karper vallen er al druppels op ons hoofd. Tijdens onze lunch begint het kei hard te regenen!
Heej we kwamen net langs een Kruidvat, daar hebben ze vast prachtige poncho’s! Ik was aangewezen als Piet Paulusma, met behulp van mijn 3 weer-apps wist ik het juiste moment van vertrek en dus de start aan te geven. Nog 3 druppels en we kunnen. Bij Kruidvat hadden ze mooie gestipte poncho’s transparant, waar Froukje en ik voor kozen (heel slim, kom ik later op terug) en mama koos uiteraard voor een rode. Oh, ja en een vijl, heel belangrijk, Froukje had een gescheurde nagel.

Klaar voor de start! Heel typisch, moet wel benadrukken dat dit de enige keer was, maar de eerste 100 m kregen we het al voor elkaar om verkeerd te lopen. Mama met haar neus in het boekje, Froukje en ik al op het bruggetje waar het boekje over sprak. Op de brug werden we aangesproken door een Winsummer, “ jullie moeten voor de brug het pad op”. “Oh haha blond hè”. Oké, niet te snel en luisteren naar wat mama voorleest. Al op de eerste bladzijde worden we van het pad af, de wei in gestuurd. Op weg naar een hek waar we overheen moeten. Verrassing! Bij dat hek staan zeker vijf koeien, zo opgesteld dat we ze niet kunnen ontwijken.
“Daar ga ik dus echt niet overheen”, “ hij staat te trappen”.
“Gatver! Hij gaat met zijn tong in zijn neus”.
Koeien zijn best wel heel groot van dichtbij. Mama probeert ons over te halen maar Froukje en ik piekeren er nog niet over. Even voor het plaatje, links sloot, rechts sloot, daartussen koeien, drie met hun kop naar ons en twee dwars met hun achterste richting het water waarvan er dus één aan het trappen was. Klimmen we over het hek….? Wordt Vervolgd door Renee …