en terugkijken.

Heel bijzonder was het.
Nog mooier is het verslag dat je in je mailbox ontvangt.
Je, mag er nog wel aan sleutelen hoor, staat er in de mail.
Eh, ja het is jouw verhaal, daar ga ik niet aan sleutelen, toch?
Ik niet.
Wel heb ik getwijfeld, over de woorden voor onze gastheren en vrouwen van het bijzonder slapen in Grun.
Het woord kluns opgezocht zoals je wel hebt gemerkt.
Uiteraard een poging gedaan om mijn meiden uit te leggen dat het juist heel belangrijk is dat we voor iedereen een plek op de arbeidsmarkt hebben. Hoe goed het is dat ze juist op de zaterdagochtend er zijn voor ons ontbijt, en dat je nooit te oud bent om te leren, en ….
Ja, ja, mam…. knikten ze of gromden ze naar me en dachten er het hunne van.
Enfin, we hebben (met zijn allen) nog iets te doen met elkaar, denk ik dan. Gelukkig, werk aan de winkel, dus, voor iedereen en samen.
Het was bijzonder in Grun en zeker het slapen bij Stee in Stad met mijn meiden.
Xpeditie Pieterpad, in al zijn dimensies, Bijna 50, nog 209 kilometers 😉