Ze hebben van die wapperende voetjes

Ze hebben van die wapperende voetjes

Hoezo, vraagt ome Sjoerd wanneer hij het gedicht van Paul van Vliet voordraagt.
Jongste dochterlief is jarig een meisje van 13 nu.
Ze zit buiten op de bank en kijkt wat meewarig naar haar oom.
Er kan nog net een glimlachje van af.
Ik wil het lied wel eens horen zegt zuslief.
Ik ga naar de computer en zet het op.


Op mijn weg terug neem ik de fles wijn mee en vraag aan zus, hoe vroeg gaan we zaterdag wandelen?
Dochterlief staat op van de de tuinbank, zet het lied weer uit en ploft weer terug.
Ome Sjoerd kijkt naar haar voetjes.
Zus en ik glimlachen.
Met zonsopgang wandelen, willen jullie toch? zegt ome Sjoerd.
Dat wordt een overnachting, zegt manlief.
Gaan we met de spider, zeg ik.
Mag ik mee? Klinkt het vanaf de bank.
2 etappes? 33 kilometer?
Ja, knikt ze eigenwijs verontwaardigd.
Tuurlijk, zeggen zus en ik.
Geen spider dus!
Treinen, chipkaarten, routeplanner, kortingskaartjes NS, www.ov-pieterpad.nl alles wordt opgezocht.
Hoeveel kilometers is het naar Hellendoorn?
Breng ik jullie heen, zegt manlief
Haal ik jullie op, zegt zwagerlief.
Geregeld, gniffelen zus en ik.
Hellendoorn-Holten-Laren
Nu nog een slaapplek.
Zwagerlief zoekt naar B&B’s
Leuk, zeg ik tegen de bank.
Dochterlief is verdwenen.
Ik hoor een plons en zie nog net 2 wapperende voetjes verdwijnen in het zwembad.

meer lezen over zwabberende voetjes? of meisjes van 13? Kalllik