Met een beetje google en wat extra kilometers..komen ze er…

We wandelen een buurthuis in, daar zit namelijk de receptie. Froukje en ik kijken elkaar vragend aan. Mama heeft gegoogled op ‘bijzonder overnachten in Groningen’. Bij de receptie zijn twee mannen, sorry een kneus (een beetje zielig figuur, oké dat kan door de beugel, vindt de eindredactie, ahum moeders) en een meneer. De kneus helpt ons, er moeten papieren ingevuld worden. Van ons alle drie? “Hebben jullie hier ook iets te drinken?” “Uhm, thee of water?” Haha nee laat maar, we hadden ons zo verheugd op een biertje en een cola. Op naar onze kamer, de Moulin Rouge kamer. We lopen naar buiten en gaan bij een huis verderop in de straat naar binnen. Wauw, de kamer ziet er heel gaaf uit. De kneus, zo onzeker dat we hem nauwelijks kunnen verstaan, wil weer met de sleutel weglopen. Gelukkig tackelen we hem voor hij vertrekt. Froukje en ik zijn nog steeds alles op ons in aan het laten werken. Dit bijzondere overnachten in Groningen is in een huis waarin verschillende (thema)kamers zijn. Er is een klein keukentje, balkon en het toilet en de badkamer moeten gedeeld worden met de andere logees. Dat is wel een beetje gek. Moe, dorst en honger. Wij willen de stad in. Eerst even snel de AH inschieten, aangezien er geen bar in ons hotel is willen we bij terugkomst ook nog wel iets drinken en snoepen. Zelfs de laatste boterhammen met kaas worden door Froukje opgegeten. “Zie je wel dat ik die niet voor niks bij me had”. We missen net de bus, half uurtje wachten of 20 minuten lopen? We wachten. De bus, de knappe met zonder tanden buschauffeur flirt met mama en laat Froukje gratis reizen. Het is kermis in Groningen maar wij schieten de Drie Gezusters in, later gehoord dat de Drie Gezusters in Groningen is ontstaan. Lekkere biertjes, Ice Tea’s voor Froukje en gezellig eten. We bekijken de foto’s, spreken de dag door en observeren het personeel. Nog een toetje? Nee Froukje is moe. Terug naar het hotel met de taxi. Op de kamer, schoenen uit, pyjama aan. Tv, natje droogje en naar bed.

Heerlijk geslapen, oploskoffie uit het keukentje, met badjas over de gang naar de douche. Rugzakjes ingeladen, op naar het ontbijt. Het ontbijt was in het buurthuis waar ook de receptie zit. Een jongen, niet helemaal 100 en een dikke sociaal onontwikkelde vrouw hebben dienst. “Hallo, wij komen ontbijten”. “Oh ik dacht dat er niemand meer kwam”. Dat is een rare ‘goedemorgen’. Wij zijn de enige. We schuiven voorzichtig aan tafel. Er staat een soort van buffet, zonder brood? De dikke vrouw loopt naar binnen en pakt twee eitjes, zou ze het nu zien? Nee, ze ziet het niet. Toch maar even vragen dan. “Hebben jullie ook brood?” “Oh ja, brood… wit of bruin?” “Uhm, allebei?” “Hoeveel boterhammen eten jullie?” We kunnen er gelukkig heel hard om lachen. Er komt een mandje met boterhammen, voor de eendjes op tafel. Met hagelslag zijn ze best lekker. Toen we om zout vroegen voor de eitjes kwam er een cafetaria setje met peper, zout en Maggie op tafel. Sociale werkplek? “Sorry hoor mam, onder welke steen hebben deze mensen geleefd, die komen echt nooit aan het werk.”
Leuk, vooral heel grappig, zoiets maak je nooit meer mee. Het voelt alsof we dakloos zijn en voor een gratis maaltijd komen. Snel die laatste boterham met hagelslag en het laatste stukje van onze etappe.

We lopen door het centrum van Groningen naar het station, nog een paar mooie bezienswaardigheden, foto’s en dan hebben we het gehaald. 25 km in de benen, ik loop als Lucille Werner. Froukje wil graag naar de Starbucks, want daar zetten ze zo leuk je naam op je beker. Ze schrijven Froukje goed, Moniek ook gewoon op z’n Hollands maar bij Renee met dubbel e zijn ze een stukje vergeten.
‘Nee’, staat er op mijn beker. Kaartjes en de trein in.
Over 3,5 uur zijn we thuis en is ons avontuur afgelopen. In de bomvolle trein heeft mama nog even mensen met haar tas verwond, Froukje die verwonde mensen met koffie bevuild, hebben we via de Whatsapp gelachen om een vervelend kind en geconstateerd dat het bij iedere stop regende.

Benieuwd naar de beelden, en een nota bene van moeders? 😉 klik nog even …