Het wordt echt tijd!
Dat we de boel, de boel aanpakken.
Echt?
Ja, kan echt niet meer!
Goed wat wordt de strategie?
Huh?
Ja of noem het plan?
Het is klaarlichte dag en toch krijg ik een nachtmerrie van bouwmarkten, keukenboeren, ikea’s en nog meer …
We zijn al heel, lang bij elkaar, alleen dit project hebben we heel lang uit kunnen stellen.
Ooit hebben we eens een poging gedaan, keukens kijken….
Zodra er ook maar een verkoper op ons afstapte, doken we een keukenkast in en ontdekten we dat we heel snel kunnen wandelen. (naar de uitgang)

Misschien is er een methode die ons kan helpen, opper ik.
Prince, Agile, Scrummen?
Zucht, hoor ik.
Vervolgens wordt zoonlief aan het meten gezet.
Wordt er van alles geroepen en denk ik:
Hellup!
Zoek mijn post-its, grote vellen papier, stiften en begin alles wat er wordt gezegd en geroepen op te kalken.
Halverwege geef ik bijna de moed op en word nijdig, wanneer er besloten wordt om eerst ons gangenstelsel aan te pakken.
Ik hou me net op tijd in en kalk en schrijf rustig verder.
Na een uur zeg ik kijk!
Mooi, hang dat maar in de garage!
We zijn nog niet begonnen en voor je het weet moeten we weer jaren uitleggen, dat we ooit eens gaan beginnen.

Dat was maart 2017.
Nu is het juni en #onsgangenstelsel is klaar!
JoeheeJoehoo!
Sterker nog #debenedenboel is ook in gang gezet.
Gisteren tijdens het grote sloop en opruimwerk kwam ik de vellen of noem het aanzet tot plannen tegen.

De methode?
Deze is nog niet evidence-based, klinkt als een nieuw gezegde, “de boel, de boel (op je af) laten komen” en beginnen.
Hij komt neer op:
De chaos omarmen, een Maarten vinden, de vakman die meedenkt en doet, de pubers inschakelen en bij elk nieuw licht puntje, veranderpuntje, likje verf, strakke muur, een ronde dansje maken en hardop genieten.
Ooit ga ik hier patent voor aan vragen en in een schema proppen, nu moet ik enorm lachen om mijn vellen papier met post-its die in de garage hangen.