Mag je je laten zien, je laten horen ik vraag het me af na het lezen van een discussie op twitter afgelopen vrijdagavond. Waar mijn volgers, relaties, vrienden, connecties …  mij regelmatig laten weten voor wie en welk bedrijf ze actief zijn, dit lees ik op mijn momenten met mijn Social Media kanalen.  In de discussie worden ze verweten dat dit niet te vinden is in hun zoekprofielen? Ze de verbinding met hun organisatie niet openlijk laten zien! Organisaties die op zoek zijn naar wat kan nu wel en wat kan nu niet op de Social Media, bedrijven die krampachtig roepen we moeten hier eerst beleid over maken. Je bedoelt afspraken maken met elkaar, wat en wie ben je, mag jij dat zijn in deze organisatie? Ben je trots op je werkgever en werkgever ben jij trots op je professional? Organisaties die zich niet durven te verbinden aan de medewerker op de Social Media kanalen.  Ik lees het dagelijks terug in mijn timeline, onze struggle in communicatie. Hoe lees je een bericht een post een brief een gesprek, mijn non-verbale mimiek….. het is een kunst, begrijpend lezen, het contact met elkaar, on en offline. Ik vraag het me dus regelmatig af, laat je zien, en zie je me dan ook, begrijp je me en ben je echt oprecht geïnteresseerd in mij?

Dan duikelt moeders dit op uit de herinneringen box, kijk en zoek de verschillen. Personeelsblad anno 1998 en anno 2012. De reacties van collega’s toen en nu verschilt niet, enthousiasme, complimenten en stilte. Ik gniffel en ga het rijtje eens langs van mijn directe collega’s toen en nu, wie reageert en wie negeert, er is niks verandert mensen blijven mensen met hun eigen aardige en eigenaardige gedrag, gelukkig maar houd mij on- en off-line aan het werk. Ik zie u graag, ik lees u graag, ik train u graag, ik coach u graag, laat je zien en Mensch wat ben ik blij met jullie!