Holten-Laren, Xpeditie Pieterpad, Ik kan het niet alleen, deel II

Vele tractoren, vooral oude met dito mannen erop zien we voorbij rijden op het terras in Holten.
2 Kopjes koffie en 2 cola gunnen we onszelf.
Fitte voetjes, vers water en een cookiebag rijker stappen we verder.
De eeuw gaat verder merken we, dus lopen we even terug naar het jaartal 2001.
De Senseo is dus ook 13 jaar, zegt Froukje.
O, ja? Ja dus, zeggen we. Goh!
Zuslief met de lange benen en dochterlief met de jonge benen voeren het tempo weer op.
Wanneer komen we die dikke boom nu tegen?
Ja bijna op het einde, zeg ik
Alleen die komen we niet tegen want die ligt niet op het pad.
O, ik zie de dames voorin smiespelen.
Ondertussen worden we door allerlei brommertjes ingehaald.
Oude brommertjes met jongemannen er op.
Een brommerfeest denk ik, terwijl ik even stil sta om 4 ezeltjes te bekijken.
Maak een selfie, roept zus, over haar schouder.
De 4 Nonono’s sjokken naar het hek, laten zich aaien en op de foto zetten.
We komen aan bij de laan langs de Schipbeek, de handelsverbinding tussen Deventer en de achterhoek .
Prachtige beuken zegt het Pieterpadboek.
De dames poseren.
Froukje graveert een beuk.
Te laat lees ik dat we weer een vijfsprong tegen komen.
Ook leuk om een plaatje te maken.
Hebben we al zegt zus en dat was de zevensprong, weet je nog?
Ik krijg een signaal door via mijn kleine teen, ja dat weet en voel ik nog.
Het lied van de zevensprong wordt ingezet, we vragen ons af of het lied van die tante en een oom misschien gelinkt is aan de dikke boom.
Bij een picknicktafel, zeg ik…. ja, sokken wissel, want dat geeft mijn kleine teen aan.
De overgebleven Hotel boterhammen worden opgegeten.
Zwagerlief is aan het fietsen zien we op de Endomondo.
We zijn weer fit (nu ja) voor de laatste 10 kilometers.
Lange en jonge benen zetten het tempo, de korte benen volgen.
Froukje ontdekt de prins van het Pieterpad.
Zuslief probeert hem te zoenen.
We wachten op de gedaante verwisseling, de prins niet die springt weer in de modder.
Op het landgoed Verwolde komt er een paardentram op ons af.
Even heb ik het idee om hier in te gaan zitten, heel even maar hoor.
Dan, ja dan gebeurd het!
Lange en jonge benen slaan de verkeerde weg in!
Wat gaan we doen, roep ik naar voren.
Naar de dikste boom van Nederland natuurlijk.
Donkere wolken pakken zich boven mijn hoofd samen!
Ja, maar, roep ik? Dat is behoorlijk van het padje af!
Nou en! Roept Froukje over haar schouders.
Het begint te regenen, ik grabbel naar mijn poncho.
Volg vol goede moed.
Dat wordt een mooi plaatje troost ik me.
De allerdikste boom omhelzen? Ik verzin alvast een argument voor als zuslief gaat zeggen, die hebben we al.
We arriveren bij de dikste boom van Nederland.
De boom is omheind door een hek!
Knuffelen wordt lastig, dan wel illegaal.
Froukje verzint een betere optie voor de gevoelige plaat.
Twee fietsers, met Efiets denken ons snel terug in Laren te brengen.
We geloven ze, alhoewel.
We komen niet meer terug op het pad.
Hadden we toch het pad weer terug moeten wandelen, mopperen we.
Dan komt onze taximan ons tegemoet.
Wave to the white car.
Zuslief kijkt mij aan, wat doen we?
Instappen zeg ik! Gooi mijn poncho uit en geef het voorbeeld.
De teller zegt 33 kilometers, dus we hebben al too much Pieterpad gehad volgens het boek.
Zwagerlief zegt ik zal het niet verklappen.
We rijden naar het terras en genieten van een heerlijk biertje met een snackje.
Wat een lange, mooie dag.
Hoe gaaf om dit (met zus en) jongste dochterlief te doen. Hoe stevig zij doorstapt met haar jonge benen.
Trots en tevreden, dus!
Nog 88 kilometers, 5 etappes, bijna 50 dus!

[Show as slideshow]

123►